داســـتـا نـــهـای دلـنـشـــیــن صـــــادق

  - عنوان پاسدار، یادگار لحظه هاى حساس انقلاب

درست است كه اگر ائمه دیگر ما هم در آن زمان و در شرایط (امام حسین علیه السلام ) قرار مى گرفتند، همان كارى را مى كردند كه حضرت ابى عبدالله علیه السلام كرد، اما واقعیت این است كه بالاخره این قرعه به نام این بزرگ مرد افتاد و خدا او را براى آن چنان فداكارى عظیمى كه در طول تاریخ ، تا آن جایى كه ما شناخته ایم ، بى نظیر بود گزید. حسین بن على علیه السلام و دیگر بزرگان خاندان پیامبر صلى الله علیه و آله فرموده اند كه : لا یوم كیومك یا ابا عبدالله (783)

هیچ روزى ، مثل عاشورا نبود و هیچ فداكارى ، مثل فداكارى آن بزرگان نبود فداكارى ، تاج كرامتى بر سر این بزرگ مرد و یارانش شد و آن مجموعه ، دره التاجى براى مجموعه افتخارات اسلام ، از صدر تا ذیل شدند. هیچ كس را نمى شود با آن ها مقایسه كرد. (784)

  - به اسم خلیفه رسول الله مثل چنگیز رفتار كردند.

رژیم منحط بنى امیه مى رفت تا اسلام را رژیم طاغوتى و بنیانگذار اسلام را بر خلاف آنچه بوده معرفى كند، معاویه و فرزند ستمكارش به اسم خلیفه رسول الله با اسلام آن كرد كه چنگیز با ایران ، و اساس مكتب وحى را تبدیل به رژیم شیطانى نمود. (782)

  - تقدس قیام امام حسین (ع ) نسبت به سایر قیام ها

چه چیزى سبب مى شود كه قیامى مقدس و پاك و عظیم و مورد احترام مى شود تا آنجا كه ملاك و معیار حركت هاى دیگر و سكوت و سكون ها مى شود. مقدس مى شود یعنى مردم به چشمى به آن نگاه مى كنند كه به امور مافوق مادى و مافوق طبیعى نگاه مى كنند، عظیم و محترم مى شود، در حدى كه هیچ نهضتى با او قابل قیاس نیست ، حداكثر قابل تشبیه و پیروى است .

این قداست و اهمیت خارق العاده بعد از حدود چهارده قرن معلوم سه جهت است : عامل اول : قداست و تعالى و عظمت هدف كه آنچه هدف است حقیقت است نه منفعت خود، و لهذا مستم فداكارى و قربان كردن منفعت است براى حقیقت ، براى خدا، بدیهى است اگر كسى قیام كند براى اینكه به آب نانى برسد، جاه و مقامى كسب كند، پول و ثروت و قدرتى تحصیل كند و به قول حنظله باد غیسى براى كسب مهترى و یا به قول ناسیونالیست ها براى تعصبات ملى و وطنى قیام كند، چنین قیامى مقدس نیست ، بلكه از آن نظر كه مستم وسیله قرار دادن دیگران است محكوم است ، خواه موفق شود و خواه شكست بخورد. چنین قیامى معامله و تجارت است كه گاه سود دارد و گاهى زیان ، نه سود بردنش اهمیتى دارد و نه زیان بردنش ، اینگونه قیام ها مبارزه شخصى با شخص است به خاطر منافع ، و به همین دلیل بى ارزش است . اینكه امام به تبعیت از پدر بزرگوارش مى فرمود: علیه السلام اللهم انك تعلم انه لم یكن منا منافسه فى سلطان . ناظر به این است كه درد ما و آرزوى ما چه بوده است .

ولى اگر قیام و مبارزه ، مبارزه شخصى با شخص نبود، مبارزه به خاطر منافع نبود، بلكه مبارزه با نوعى عقیده و نوعى رژیم مبتنى بر ظلم و فساد و شرك و بت پرستى و براى رهایى بشریت از بردگى ها اجتماعى و خطرناك تر اعتقادى ، و بالاخره براى نجات بشریت از چنگال عفریت جهل و ضلالت و هیولاى ظلم و استبداد و استثمار بود و و بذل مهجته فیك لیستنفذ عبادك من الجهاله و حیره الضلاله و به انگیزه امر خدا و تحصیل رضاى حق بود كه ان صلاتى و نسكى و محیاى و مماتى لله رب العالمین بر اساس از خود گذشتگى و فداكارى بود، و خلاصه اگر خالصا لوجه اله بود و هیچ منفعتى نداشت ، بلكه منافع را به خاطر حقیقت به خط انداخت ؛چنین مبارزه اى چون جلوه اى از روح حقیقت پرستى بشر است و چون مصداق انى اعلم مالا تعلمون است ، طبعا تقدس و تعالى و عظمت پیدا مى كند. چنین مبارزه مصداق هجرت الى الله و الى الرسول است كه در حدیث آمده است . به عبارت دیگر یكه بعد قداست مربوط است به اینكه درد صاحب نهضت چه نوع دردى است و آرزویش چه نوع آرزویى است .

قیام امام حسین این عنصر را در اعلى واجد بود. منافعش كاملا تامین مى شد، ولى او حاضر شد براى نجات جهان اسلام و براى نجات مسلمین از چنگال ظلم ، جان و مال و تمام هستى خود را به خطر بیندازد، از این جهت صددرصد یك شهید و یك پاكباخته است ، بلكه سیدالشهداء و سالار پاكباختگان است .

عامل دومى كه به یك نهضت قداست و تعالى و جنبه جاودانى مى دهد، شرایط خاص محیط است . چراغ در روز روشن هیچ ارزشى ندارد و در شب مهتاب و هواى صاف و آسمان پرستاره ارزش كمى دارد، ولى در تاریكى مطلق كه چشم ، چشم را نمى بیند، ارزش زیادى دارد، مانند آبى است كه در بیابان بر تشنه اى ببارد؛ یا بارانى است كه در شدت بى آبى و خشكى و عطش محصول از ابر فرو ریزد. و به عبارت دیگر عامل دوم نوع قدرتى است كه با آن درگیر شده اند، در مقابل فرعون ها، نمردها، انا ربكم الاعلى ها، مغرورها، مستبدها، خونخوارها كه از شمشیرشان خون مى چكد.

پیغمبر اكرم فرمود: افضل الاعمال (یا: افضل الجهاد كلمه عدل عند امام جائر در شرایطى كه آزادى وجود دارد، از آزادى زدند هنر نیست ، ولى در شرایط كه استبداد وجود در كه آزادى وجود دارد، دم از آزادى زدن هنر نیست ، ولى در شرایطى كه استبداد و جور در نهایت قدرت ، حكومت مى كند، نفس ها در سینه ها حبس شده است ، زبان را از پشت گردن بیرون مى آورند، دست ها و پاها بریده مى شود، سرها بر نیزه ها بلند را از پشت گردن بیرون مى آورند، دست ها و پاها بریده مى شود، سرها بر نیزه ها بلند مى شود، یاس مطلق حكمفرما است و به تعبیر امیرالمومنین : یظن الظان الدنیا معقوله على بنى امیه (آرى ، در چنین شرایطى دم از آزادى هنر است .) مى فرماید: (خطبه 91): الا و ان اخوف الفتن عندى علیكم فتنه بنى امیه ، فانها فتنه عمیاء مظلمه : عمت خطتها، و خصت بلیتها، و اصاب الیلاء من ابصر فیها، و اخطا البلاء من عمى عنها. وایم الله لتجدین بنى امیه لكم ارباب سوء بعدى كالناب الضروس : تغذم بفیها، و تخبط بیدها، و تزبن برجلها، و تمنع درها، لا یزالون بكم حتى لا یتركوا منكم الا نافعا لهم او غیر ضائر بهم ، و لا یزال بلاوهم عنكم حتى لا یكون انتصار احداكم منهم الا كانتصار العبد من ربه .

از این نظر ارزش قیام از جنبه شهامت و حقیر شمردن دژخیمان و ستمگران و فرعون ها و نمرودها است . چنانكه مى دانیم قیام ابراهیم و موسى و عیسى و رسول اكرم در برابر این قدرت هاى حاكم اهریمنى بود، و همین كه شرایط نامساوى بود و یك تنه قیام مى كردند و مصداق كم من فئه قلیله غلبت فئه كثیره باذن الله بود، ارزش مى دهد به این قیام ها.

عجب است كه برخى - مثل نویسنده شهید جاوید - براى اینكه قیام امام حسین را موجه جلوه دهند سعى مى كنند به نحوى ثابت كنند كه مردم كوفه واقعا قدرتى بودند و قابل اعتماد بودند، در صورتى كه عظمت قیام قدرتى بودند و قابل اعتماد بودند، در صورتى كه غظمت قیام حسینى در این است كه (امام ) یك تنه قیام كرد، ولى اثر روحى و روانى اش در حدى بود كه آن روز را تكان داد و اثرش هنوز باقى است .

عامل سوم مربوط است به درجه روشن بینى ، به درجه آگاهى اجتماعى و به درجه جهت شناسى و به درجه خبرویت مانند یك پزشك آگاه كه هم بیمارى را مى شناسد و هم راه علاج را، هم به نوع خواب ملت آگاه است و هم به كیفیت بیدار كردن . این است كه این نهضت توام است با یك بینش و درك قوى و یك بصیرت خارق العاده و نافذ و یك دوربینى زیاد كه طبق مثل معروف : در خشت مى بیند آن چیزى را كه دیگران در آئینه نمى بینند. به اصطلاح قیام پیش رس (نه زودرس ) اعلام خطرى است قبل از آنكه دیگران خطر را احساس كنند.

عمده مطلب این بود كه یك جریان پشت پرده اى آن روز امویان داشتند كه امام حسین آن را رو كرد و به روى پرده آورد. حتى شرابخوارى یزید هم از نظر وسائل آن روز یك جریان پشت پرده بود كه بعدها به روى پرده آمد. ابوسفیان طرح یك تى را در خانه عثمان (ریخت ) كه فوق العاده خطرناك بود. گفت : یا بنى امیه ! تلقفوها تلقف الكره و لتصیرن الى اولادكم وراثه . (ظاهرا نظرش این بود كه با پشتوانه دینى و جعل احادیق این امر را موروثى كنند) اما والذى یحلف به ابوسفیان . . جمله امام حسین : و على الاسلام السلام اذا قد بلیت الامه براع مثل یزید . شاید نظر است به عملى شدن ابوسفیان .

اینكه امام حسین به اثر كارش ایمان داشت و مكرر مى گفت : بعد از من اینها سرنگون خواهند شد، دلیل دیگرى بر درك قوى آن حضرت . (781)

--------------------------------------------------------------------------------

780- حماسه حسینى ، ج 3، ص 116

  - قیام مقدس حسینى

چرا امام حسین قیام كرد، درست مثل این است كه بگوییم چرا پیغمبر اكرم در مكه قیام كرد و با قریش سارش نكرد؟ و یا چرا على مرتضى اینقدر رنجج حمایت پیغمبر را در بدر و حنین و احد و احزاب و لیله المبیت متحمل شد؟ و یا چرا ابراهیم یك تنه در مقابل قدرت عظیم نمرود قیام كرد؟ چرا موسى در حالى كه جز برادرش هارون كسى نداشت به دربار فرعون رفت ؟

معناى این چرا این است كه امام حسین وقتى قیامش موجه بود كه جندى و سپاهى برابر با یزید داشته باشد و حال آنكه اگر امام حسین سپاهى برابر یزید مى داشت و در اجتماعى قیام مى كرد كه مردم دو دسته بودند و دو صف عظیم را تشكیل مى دادند و امام حسین در جلو یك صف بود، قیام حسینى یك قیام مقدس و جاویدان نبود، این چراها در همه قیام هاى مقدس و تاریخى هست . قیام هاى مقدس بشرى داراى دو تشخیص است :

یكى از نظر هدف قیام ، یعنى این قیام ها براى مقدمات عالى انسانیت است ، براى توحید است ، براى عدل است ، براى آزادى است ، براى رفع ظلم و استبداد است ، نه به خاطر كسب جاه و مقام یا تحصیل ثروت و به قول حنظله باد غیسى كسب مهمترى و یا حتى برا تعصب وطنى ، قبیله اى ، نژداى ، دیگر اینكه این قیام ها برقى است كه در ظلمت هاى سخت پدید مى آید، شعله اى است كه در میان ظلم ها و استبدادها و استیثارها و زورگویى ها مى درخشد، ستاره اى است كه در تاریكى شب در آسمان سعادت بشر طلوع مى كند، نهضتى است كه مورد تصویب عقلاى قوم ! قرار نمى گیرد. (779)

  - اطاعت از خدا

پیغمبر صلى الله علیه و آله در بعضى از جنگ ها شكست خورد. حضرت امیر در جنگ با معاویه شكست خورد. حضرت سیدالشهداء را كشتند اما كشته شدن اطاعت خدا بود، تمام حیثیت براى او بود از این جهت هیچ شكستى در كار نبود، اطاعت كرد. (778)

--------------------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------------------------------------

777-حماسه حسینى ، ج 3، ص 56

- قیاس صحنه عاشورا با سایر جنگ ها

یك وقت حساب كردم و ظاهرا در حدود بیست و یك نوع پستى و لئامت در این جنایت دیدم و خیال هم نمى كردم در دنیا چنین جنایت پیدا بشود كه تا اندازه تنوع داشته باشد. البته در تاریخچه جنگ هاى صلیبى ، جنایت هاى اروپایى ها خیلى عجیب است و اینك جرات نمى كنم كه بگوییم حادثه كربلا از نظر زیادى جنایت نظیر ندارد، چون توجه من یكى به جنگ هاى صلیبى و جنایت هایى است كه مسیحى ها در آن مرتكب شدند و یكى هم به جناییت هایى است كه همین اروپایى ها در اندلس اسلامى مرتكب شدند كه آن هم عجیب است . تاریخ اندلس مرحوم آیتى را كه دانشگاه چاپ كرده است بخوانید، كتابى است بسیار تحقیقى و آموزنده .

در این كتاب نوشته است : اروپایى ها به صد هزار زن و مرد و بچه اجازه دادند كه هر جا مى خواهند بروند، بعد كه اینها راه افتادنند، پشیمان شدند و شاید هم از اول حقه زدند كه اجازه حركت دادند. به هر حال تمام این صدهزار نفر را كشتند و سر بریدند. شرقى هرگز از نظر جنایت در دستگاه اموى پیدا نمى كنید؛یكى آتش زدن زنده زنده ، و دیگر قتل عام كردن ن ، ولى در تاریخ مغرب زمین این دو نوع جنایت فراوان دیده مى شود. زن كشتن در تاریخ آنچه در ویتنام صورت مى گیرد ادامه روحیه جنگ هاى صلیبى و جنگ هاى اندلس آنها هم باشند؛كار مشرق زمینى نیست و از عهده مشرق زمینى چنین جنایتى برنمى آید. این كار فقط از عهده مغرب زمینى قرن بیستم برمى آید.

این جنایت كه در صحراى سینا ده ها هزار سرباز را آب و نان ندهند تا از گرسنگى بمیرند، براى اینكه اگر اسیر بگیرند باید به آنها نان بدهند، فقط مال غربى است . شرقى این جور جنایت نمى كند. یهودى فلسطینى صد درجه شریف تر از یهودى غربى است . اگر مردم فلسطین یهودى هاى ملى اهل همان فلسطین بودند كه این جنایت ها واقع نمى شد.

این جنایت كربلا در دنیا وجود نداشته است ، ولى مى توانم بگویم در مشرق زمین وجود نداشته است . (776)

فصل بیست و چهارم : مقایسه نهضت امام حسین با سایر قیام ها

702 - دو برگه سیاه و سفید در حادثه كربلا

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

  - دو برگه سیاه و سفید در حادثه كربلا

و اذ قال ربك للملائكه انى جاعل فى الارض خلیفه قالوا اتجعل فیها من یفسد فیها و یسفك الدماء و نحن نسبح بحمدك و نقدس لك ، قال انى علم ما لا تعلمون .

زندگى بشر مجموعه اى از تاریكى و روشنایى ، زشتى و زیبایى ، شر و خیر است . آنچه فرشتگان دیدند جنبه تاریك فرزند آدم بود و آنچه خداوند اشاره كرد قسمت هاى روشن آن بود كه بر قسمت هاى تاریكى بسى ترجیح دارد.

حادثه كربلا داراى دو ورق است : ورق سیاه و ورق سفید. از لحاظ ورق سیاه یك داستان جنایى است ، داستانى خیلى تاریك و وحشتناك ، و ما بعدا در حدود بیست مظهر از بیرحمى و قساوت و دنائت و نامردمى (را كه در این حادثه انجام شده ) نشان خواهیم داد. از این جنبه در این داستان حداكثر بیرحمى و قساوت و سبعیت دیده مى شود.

از لحاظ ورق سفید، یك داستان ملكوتى است ، یك حماسه انسانى است ، مظهر آدمیت و عظمت و صفا و بزرگى و فداكارى است .

از لحاظ اول نام این قضیه فاجعه است و از لحاظ دوم قیاس مقدس . از لحاظ اول قهرمان داستان شمر است و ابن زیاد و حرمله و عمر سعد و. و از لحاظ دوم قهرمان داستان امام حسین است و ابى الفضل و على الاكبر و امثال حبیب ابن مظهر، و زینب و ام كلثوم و ام وهب و امثال اینها.

از لحاظ اول این داستان ارزش آن را ندارد كه بعد از هزار و سیصد و بیست و اند سال ، با این عظمت ، خاطره و ذكرایش تجدید بشود، وقت ها و پول و اشك ها و تاءثرها و احساسات صرف آن بشود، نه از آن جهت كه از داستان جنایى نمى توان استفاده كرد (زیرا جنبه هاى منفى زندگى بشر نیز ممكن است آموزنده باشد. از لقمان پرسیدن : ادب از كه آموختى ! گفت از بى ادبان ) و نه از آن جنبه كه این داستان از جنبه جنایى چندان مهم نیست یا چندان آموزنده نیست .

ما قبلا ثابت كردیم كه (این داستان ) از این نظر مهم است و گفتیم كه كشته شدن امام حسین بعد از پنجاه سال از وفات پیغمبر به دست مردمى مسلمان بلكه شیعه ، معماى بسیار قابل توجهى است بلكه از آن نظر جنبه جنایى قضیه ارزش این همه بزرگداشت ندارد كه داستان جنایى در هر شكل و قیافه زیاد است ، در قرون قدیم ، قرون وسطى ، قرون جدید، قرون معاصر زیاده بوده و هست . در حدود بیست سال پیش ؛یعنى در حدود سال هاى 1940 میلادى بود كه بمبى بر شهرى فرود آمد و شصت هزار نفر صغیر و كبیر و بى گناه تلف شد. در شرق و غرب عالم داستان جنایى زیاد واقع شده و مى شود، و (مثلا) نادر یك قهرمان جنایى است . همچنین ابو مسلم ، بابك خرم دین ، جنگ هاى صلیبى ، جنگ هاى اندلس مظهرهاى بزرگى از جنایت بشرند.

این داستان از نظر دوم ورق سفیدى كه دارد این همه ارزش را پیدا كرده است . از این جهت است كه كم نظیر بلكه بى نظیر است ؛زیرا در دنیا افضل از امام حسین بوده است ، اما صحنه اى مثل صحنه امام حسین براى آنها پیش نیامد. امام حسین رسما اصحاب و اهل بیت خود را بهترین اصحاب و بهترین مى شمارد.

لهذا باید جنبه روشن و نورانى این داستان از آن جنبه كه این داستان مصداق انى اعلم مالا تعلمون است نه از آن جنبه كه مصداق من یفسد فیها و یسفك الدماء است ؛از آن جنبه كه حسین و زینب قهرمان داستانند نه از آن جنبه كه عمر سعد و شمر قهرمان داستانند (بررسى شود) (775)

  - اشك با ارزش

مردم باید روضه راست بشنوند تا معارفشان ، سطح فكرشان بالا بیاید و بدانند كه اگر روحشان در یك كلمه اهتزاز پیدا كرد، یعنى با روح حسین بن على هماهنگ شد و در نتیجه اشكى و لو ذره اى ، از چشمشان بیرون آمد،

واقعا مقام بزرگى است . اما اشكى كه از راه قصابى كردن از چشم بیرون بیاید، اگر یك دریا هم باشد ارزش ندارد. (774)

  - در رثاى قهرمان بگریید!

این رثاء و مصیبت نباید فراموش بشود، این ذكر، این یاد آورى نباید فراموش بشود و باید اشك مردم را همیشه بگیرید، اما در رثاى یك قهرمان پس اول باید قهرمان بودنش براى شما مشخص بشود و بعد در رثاى قهرمان بگریید، و گر نه رثاى یك آدم نفله شده بیچاره بى دست و پاى مظلوم كه دیگر گریه ندارد، و گریه ملتى براى او معنى ندارد در رثاى قهرمان بگریید براى اینكه احساسات قهرمانى پیدا بكنید. (773)

- اشك با معرفت

از چیزهایى كه ارزش عمل را از نظر كیفیت بالا مى برد معرفت است .

چرا در باب زیارت اینقدر آمده است كه مثلا من زار الحسین علیه السلام عارفا بحقه . ؛هر كسى كه امام را زیارت كند به شرط اینكه او را بشناسد چنین و چنان است ؟ زیرا اساس شناخت است . اینكه بعضى از اشخاص شبهه مى كنند كه یك قطره اشك براى امام حسین مگر مى تواند آنقدر ارزش داشته باشد، پاسخ این است كه گاهى ممكن است انسان آنقدر براى امام حسین بگرید كه اگر اشك همه عمر را جمع كنند یك استخر بشود و هیچ ارزش هم نداشته باشد ولى یك انسان ممكن است به اندازه یك بال مگس براى امام حسین اشك بریزد كه ارزشش از آن استخر اشك دیگرى خیلى بیشتر باشد. (772)

- پاداش نثار یك قطره اشك

با نگرش به روایاتى كه در مورد پاداش گریه مخلصانه و عارفانه بر حسین علیه السلام آمده است . (770)و با نگرش بر این واقعیت كه نثار یك قطره اشك با اخلاص و عرفان بدان حضرت ، پاداش نهایت ناپذیرى خواهد داشت و آنچه نهایت ناپذیر باشد، هر آنچه از آن برداشته شود، پایان نخواهد پذیرفت ، امید به نجات ، جایگزین وحشت و اضطراب گردید. (771)

---------------------------------------------------------------------------------

767-سفینه البحار، ماده بیت ج 1، ط 1، ص 116

768- سفینه البحار، ماده بیت ج 1، ط 1، ص 116

769-نامه ها و برنامه ، ص 2268

  - رنگ آمیزى صحنه عاشورا

در روز عاشورا، حر مى آید توبه مى كند بعد مى آید خدمت اباعبدالله ، حضرت مى فرماید: از اسب بیا پایین !

مى گوید: نه آقا اجازه بدهید من خونم را در راه شما بریزم . خونت را در راه ماه بریز یعنى چه ! آیا یعنى اگر تو كشته شوى ، من نجات پیدا مى كنم ؟ من كه نجات پیدا نمى كنم . و حضرت به هیچ چیزى نگفت : اینها نشان مى دهد كه اباعبدالله علیه السلام ، خونین شدن این صحنه را مى خواست و بلكه خودش آن را رنگ آمیزى مى كرد. اینجاست كه مى بینیم قبل از عاشورا، صحنه هاى عجیبى به وجود مى آید كه گویى آنها را عمدا به وجود آورده اند

تا مطلب بیشتر نمایانده شود، بیشتر نمایش داده بشود. اینجاست كه جنبه شبه پذیرى قضیه ، خیلى زیاد مى شود. (787)

  - اعتراض خونین

چرا امام به مردم بصره نامه نوشت و آنها را دعوت كرد؟ آیا این خود نوعى نقشه خونریزى و انقلاب نبود؛بالاتر اینكه چرا در شب عاشورا حبیب ابن مظاهر را به میان بنى اسد فرستاد؟ چرا یاران و كسان خود را اام نكرد كه خود را به كشتن ندهند؟

امام مخصوصا مى خواست اعتراض و انتقاد و اعلام جرم و فریاد عدالتخواهى خود را با خون خود بنویسد كه هرگز پاك نشود. (786)

- اعتراض خونین

چرا امام به مردم بصره نامه نوشت و آنها را دعوت كرد؟ آیا این خود نوعى نقشه خونریزى و انقلاب نبود؛بالاتر اینكه چرا در شب عاشورا حبیب ابن مظاهر را به میان بنى اسد فرستاد؟ چرا یاران و كسان خود را اام نكرد كه خود را به كشتن ندهند؟

امام مخصوصا مى خواست اعتراض و انتقاد و اعلام جرم و فریاد عدالتخواهى خود را با خون خود بنویسد كه هرگز پاك نشود. (786)

- خون زیر سنگ

عبدالملك از زهرى پرسید: در آن روز كه امام حسین علیه السلام در كربلا به شهادت رسید، در بیت المقدس چه اتفاقى افتاد؟

زهرى گفت : فلان كس به من گفت كه در صبحى كه امام على بن ابى طالب علیه السلام و در آن روز كه امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند، هر سنگى كه از زمین بیت المقدس بر مى داشتند، در زیر آن خون تازه بود.

  - شناخت امام حسین (ع ) در شب شهادت

شیخ صدوق از یكى از اهالى بیت المقدس روایت كرده است كه او گفت : به خدا سوگند، ما ساكنان بیت المقدس ، شب شهادت امام حسین علیه السلام را شناختیم ؛زیرا آن خون مى جوشید، دیوارها همانند حلقه اى سرخ شدند و تا سه روز از آسمان خود تازه بارید و شنیدیم كه منادى در نیمه شب ندا سر داد كه : اترجوا امه قتلت حسینا

------------------------------------------------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------

795-حماسه حسینى ج 1، ص 278

796-همان ج 3، ص 344

- رمز جاودانگى

در لحظات آخر كه ضربات زیادى بر بدن مقدس اباعبدالله وارد شده بود كه دیگر روى زمین افتاده بود و بر روى زانوهایش حركت مى كرد و بعد از مقدارى حركت مى افتاد و دوباره برمى خاست ، ضربتى به گلوى ایشان اصابت مى كند. نوشته اند: باز دست مباركش را پر از خون كرد و به سر و صورتش مالید و مى گفت : من مى خواهم به ملاقات پروردگار خود بروم . اینها صحنه هاى تكان دهنده صحراى كربلاست ، قضایایى است كه پیام امام حسین را براى همیشه در دنیا جاوید و ثابت و باقى ماندنى مى كند.

-------------------------------------------------------------------------------

794-حماسه حسینى ، ج 3، ص 342

-------------------------------------------------------------------------------

793-ویژگیهاى امام حسین علیه السلام ، ص 119

--------------------------------------------------------------------------------

792- حماسه حسینى ، ص 340

-------------------------------------------------------------------------------

791-حماسه حسینى ، ص 342

--------------------------------------------------------------------------------

741 - فلسفه قیام امام حسین (ع )

در زیارتى از زیارت امام حسین علیه السلام كه در روز اربعین خوانده مى شود، جمله اى بسیار پر معنا وجود دارد و آن ، این است : و بذل مهجته فیك لیستنفذ عبادك من الجهاله . (806)

فلسفه فداكارى حسین بن على علیه السلام در این جمله گنجانده شده است . زیرا به خداى متعال عرض مى كند كه این بنده تو، این حسین تو، خون خود را نثار كرد، تا مردم را از جهالت نجات بدهد. و حیره (807) الضلاله ؛مردم را از سرگردانى و حیرتى كه در گمراهى است ، نجات بدهد. بینید، این جمله چقدر پر مغز و داراى چه مفهوم مترفى و پیشرفته اى است .

740 - بركت خون امام حسین (ع )

شگفتا كه یزید نیز در مجلس شومش ، به ستایش امام حسین علیه السلام برخاست و آن هنگامى بود كه بره بركت خون حسین و با فداكارى و پیام رسانى پیام رسانان خون مقدسش ، موج آگاهى و بیدارى تا بارگاه ستم اموى نیز نفوذ كرد و همسرش بى اختیار و با سر خود را به مجلس یزید انداخت و در سوگ او به ضجه و شیون پرداخت ، آنگاه بود كه یزید سر او را پوشانید و ضمن همدردى با او گفت :

برو براى حسین سوگوارى برپا ساز و گریه سر ده و بر او ضجه و شیون كن كه ابن زیاد بدون خواست من در مورد او شتاب كرد و او را به شهادت رسانید. (804)

آرى ! هنگامى كه یزید مى گوید براى حسین علیه السلام و در سوگ او شیون كنید چرا شما در سوگ او ساكت باشید.؟!

آیا بر سید و سالار جوانان بهشت ضجه نمى زنید.؟ (805)

 735 - خون ،بنى امیه را شكست

سیدالشهداء علیه السلام كشته شد شكست نخورد، لكن بنى امیه را همچو شكست كه تا آخر نتوانستند دیگر كارى بكنند، همچو این خون ، آن شمشیرها را عقب زد كه تا الان هم كه ملاحظه مى كنید باز پیروزى با سیدالشهداء است و شكست با یزید و اتباع اوست . (803)

736 - كوبیده شدن كاخ ستمگران

كربلا كاخ ستمگران را با خو درهم كوبید، و كربلاى ما كاخ سلطنت شیطانى را فروریخت .

سیدالشهداء علیه السلام با همه اصحاب و عشیره اش قتل عام شدند، لكن مكتبشان را جلو بردند.

ماه محرم برا مذهب تشیع ماهى است كه پیروزى ، در متن فداكارى و خون به دست آمده .

این خون سیدالشهداء است كه خون هاى همه ملت هاى اسلامى را به جوش مى آورد.

- تاریخ خونبار عاشورا

حسین بن على علیه السلام در روز عاشورا گویى رنگ آمیزى مى كند، اما رنگ آمیزى با خون .

براى اینكه رنگى كه از هر رنگى دیگر ثابت تر است در تاریخ ، همین رنگ است . تاریخ خودش را با خون مى نویسد. (801)

  - فداكارى خونبار

سیدالشهداء علیه السلام نهضت عظیم عاشورا را برپا نمود و با فداكارى و خون خود و عزیزان خود، اسلام و عدالت را نجات داد و دستگاه بنى امیه را محكوم و پایه هاى آن را فرو ریخت . (802)

  - پیمان خونین

شنیده شده كه افرادى در حال از بین رفتن با خون خودشان مطلبى نوشته اند، و پیام داده اند. معلوم است كه این خودش اثر دیگرى دارد كه كسى با خون خود پیام و حرف خویش را بنویسد. در عرب جاهلیت رسم بود و گاهى اتفاق مى افتاد كه قبایلى كه مى خواستند با یكدیگر پیمان ناگسستنى ببندند، یك ظرف خون مى آوردند (البته نه خون خودشان ) و دستشان را در آن مى كردند، مى گفتند: این پیمان دیگر هرگز شكستنى نیست ، پیمان خون است و پیمان خون شكستنى نیست . (800)

  - شكست بنى امیه با خون

چنانچه اولیاى حق هم بسیار شان مغلوب شدند لكن مكتب محفوظ ماند. سیدالشهداء علیه السلام با همه اصحاب و عشیره اش قتل عام شدند لكن مكتب شان را جلو زدند.

شكست در مكتب نبود پیشروى بود، یعنى بنى امیه را تا ابد شكست داد، قتل سیدالشهداء یعنى این اسلامى كه بنى امیه مى خواست بد نمایش بدهد و با ادعاى خلافت بر خلافت موازین انسانى عمل بكند آن را سیدالشهداء علیه السلام با نثار خون خودشان آن رژیم را، رژیم فساد را شكست داد و خود مقتول شد. (799)

------------------------------------------------------------------------------

798-صحفیه نور، ج 2، ص 2

  - نثار خون

سیدالشهداء علیه السلام وقتى مى بیند كه یك حاكم ظالمى ، جائرى در بین مردم دارد حكومت مى كند، در مقابل او اگر شما ناهماهنگ باشد به پا خیزید و استكبار كنید، اگر كیان اسلام را در خطر دیدند، فداكارى كنید و خون نثار نمایید. (797)

- نقش آیه با خون حسین (ع )

سید جزائرى در كتاب زهرالربیع اینگونه نقل كرده كه :

در شهر شوشتر، سنگ كوچك زردى را كه حفاران پیدا كرده بودند را دیدم كه بر آن سنگ نوشته شده بود:

بسم الله الرحمن الرحیم لا اله الا الله محمد رسول الله على ولى الله لما قتل الحسین بن على بن ابى طالب (ع ) كتب بدمه على ارض حصباه و سیعلم الذین ظلموا اى منقلب ینقلبون ؛

به نام خداوند بخشنده مهربان ، نیست خدایى جز خداى یگانه ، محمد رسول و فرستاده اوست و على ولى الله است . هنگامى كه امام حسین علیه السلام به شهادت رسید این آیه با خون آن حضرت بر روى زمین نقش گرفت كه : و سیعلم الذین ظلموا اى منقلب ینقلبون .

744 - نگارش خونین اسلام

آنچه امروز به ما الهام مى بخشد، قلم هاى كسانى كه اسلام را روى كاغذها توصیه كرده اند نیست ، بلكه قلم هاى كسانى است كه با خون خود خطوط برجسته اسلام را بر روى بدن هاى خودشان ، بر پیشانیشان ، بر فرق شكافته شان و قتل فى محرا به لشده عدله . (810) بر روى دانه دانه موهاى مقدس و محاسنشان بر روى سینه و قلبشان ، بر پیشانى شكسته شان ، بر دندان شكسته شان ، بر رگ هاى گردنشان نوشته اند.

743 - وقایع نگارى خونین

حوادث و وقایع عاشورا همه وقایعى است كه با خون نوشته شد، مثل كسانى كه گاهى نقل مى شود در حین مردن در اثر فاجعه اى ، چون قلم و كاغذ پیدا نمى شود، با انگشت خود و با خون خود وصیت خود را مى نویسند، و یا افرادى به علامت انقلاب ، جمله اى را با خون خود روى یك صفحه مى نویسند.

در بعضى از پیمان هاى قدیمى عربى و جاهلى ، هم پیمانان دست خود را در یك ظرفى از خون فرو مى بردند به علامت از خود گذشتگى در راه این پیمان .

جریان شهادت عبدالله رضیع و پاشیدن خون گلوى طفل شیرخوار خود، یك صحنه اى است كه با خون نوشته شد.

نوشته اند: ظاهرا كه خود اباعبدالله پس از یك جریان (ظاهرا سنگ كه به پیشانى آن حضرت اصابت كرد) دست پر خون خویش را) به صورتش مالید و فرمود: هگذا حتى القى جدى ، اینگونه مى خواهم جدم را دیدار كنم . (809)

742 - انقلاب خونین عاشورا

امام حسین علیه السلام كسى است كه تاریخ زندگانى خود را به خون مقدس خود مزین كرد. به همه جهانیان فهماند كه رنگ قرمز (در صحنه اجتماع ) ثابت ترین رنگ ها است ، برنامه خون ، مقدس ترین برنامه ها است ، انقلاب خونین موثرترین انقلاب ها است . (808)

760- آثار مخرب تحریف

760- آثار مخرب تحریف

تحریف و قلب و بدعت ، آفت بزرگ دین است . (820)تحریف ، چهره و سیما را عوض مى كند، خاصیت اصلى را از میان مى برد، به جاى هدایت ، ضلالت مى آورد و به جاى تشویق به سوى عمل صالح ، مشوق معصیت و گناه مى شود و به جاى فلاح ، شقاوت مى آورد. تحریف ، از پشت خنجر زدن است ، ضربت غیر مستقیم است كه از ضربت مستقیم خطرناك تر است . یهودیان كه قهرمان تحریف در تاریخ جهان اند همیشه ضربت هاى خود را از طریق غیر مستقیم وارد كرده اند. على علیه السلام را دوستانه و از طریق تحریف ، بهتر و بیشتر مى شود خراب كرد تا به صورت دشمنانه . قطعا ضرباتى كه از طرف دوستان جاهل على بر على وارد شده ، از ضربات دشمنانش كارى تر و بران تر بوده است .

تحریف ، مبارزه بدون عكس العمل است . تحریف ، مبارزه است با استفاده از نیروى خود موضوع

تحریف سبب مى شود كه سیماى شخص به كلى عوض شود، مثلا على علیه السلام به صورت یك پهلوان مهیب بدقیافه سبیل از بناگوش در رفته تجسم پیدا مى كند. به صورتى درآید كه هرگز نتوان باور كرد كه این همان مرد محراب ، خطابه ، حكمت ، قضا و زهد تقوا و خوف از خداست .

تحریف است كه امام سجاد را در میان ما به نام امام بیمار معروف كرده است . تنها در میان فارسى زبانان این نام به آن حضرت داده شده ، كار به جایى رسیده كه وقتى مى خواهیم بگوییم فلانى خود را به ضعف و زبونى زده ، مى گوییم خود را امام زین العابدین بیمار كرده است ؛در صورتى كه این شهرت فقط بدان جهت است كه امام در ایام حادثه عاشورا مریض بوده اند نه اینكه در همه عمر تب لازم داشته و عصا به دست و كمر خم راه مى رفته اند. (821)

من نمى دانم كدام جانى یا جانى هاى ، جنایت را به شكل دیگرى بر حسین بن على وارد كردند، و آن اینكه هدف حسین بن على را مورد تحریف قرار دادند و همان چرندى را كه مسیحى ها در مورد مسیح گفتند، درباره حسین گفتند كه حسین كشته شد، براى آنكه بار گناه امت را به دوش بگیرد،، براى اینكه ما گناه بكنیم و خیالمان راحت باش ، حسین كشته شد براى این كه گنهكار تا آن زمان كم بود، بیشتر شود. لذا بعد از این انحراف چاره اى نبود جز اینكه ما فقط صفحه تاریكى را نباید دید، بلكه باید آن را دید و خواند. (822)

762 - تصویرى نادرست از شفاعت

اگر كسى گمان كند كه تحصیل رضا و خشنودى خدا متعال راهى دارد و تحصیل رضا و خشنودى فرضا امام حسین علیه السلام راهى دیگر دارد و هر یك از این دو جداگانه ممكن است سعادت انسان را تامین كند، دچار ضلالت بزرگى شده است . در این پندار غلط چنین گفته مى شود كه خدا با چیزهایى راضى مى شود و امام حسین علیه السلام با چیزهاى دیگر، خدا با انجام دادن واجبات مانند نماز، روزه ، حج ، جهاد، زكات ، راستى ، درستى ، خدمت به خلق ، بر به والدین و امثال اینها و با ترك گناهان از قبیل : دروغ ، ظلم غیبت ، شرابخوارى و راضى مى گردد، ولى امام حسین با این كارها كارى ندارد، رضاى او در این است كه مثلا براى فرزند جوانش على اكبر علیه السلام گریه و یا لااقل تباكى كنیم . حساب امام حسین از حساب خدا جدا است . به دنبال این تقسیم چنین گرفته مى شد كه تحصیل رضاى خدا دشوار است ؛زیرا باید كارهاى زیادى را انجام داد تا او راضى گردد، ولى تحصیل خشنودى امام حسین علیه السلام سهل است . فقط گریه و سینه زدن و زمانى كه خشنودى امام حسین علیه السلام حاصل گردد، او در دستگاه خدا نفوذ دارد، شفاعت مى كند و كارها را درست مى كند. حساب نماز و روزه و حج و جهاد و انفاق فى سبیل الله كه انجام نداده ایم . همه تصفیه مى شود، و گناهان هر چه باشد با یك فوت از بین مى رود.

این چنین تصویرى از شفاعت نه تنها باطل و نادرست است ، بلكه شرك در ربوبیت است و به ساحت پاك امام حسین علیه السلام كه بزرگ ترین افتخارش عبودیت و بندگى خدا است نیز اهانت است ، همچنان كه پدر بزرگوارش از نسبت هاى غلاه سخت خشمگین مى شد و به خداى متعال از گفته هاى آنها پناه مى برد. امام حسین علیه السلام كشته نشد براى اینكه - العیاذ بالله - دستگاهى در مقابل دستگاه خدا یا شریعت او براى این نبوده كه برنامه عملى اسلام و قانون قرآن را ضعیف سازد: بر عكس وى براى اقامه نماز و زكات و سایر مقررات اسلام از زندگى چشم پوشیده و به شهادت تن داد (823)

763 - دو نوع شفاعت

شفاعت امام حسین علیه السلام به این صورت نیست كه برخلاف رضاى خدا او اراده او چیزى را از خدا بخواهد. شفاعت او دو نوع است . یك نوع آن همین هدایت هایى است كه در این جهان ایجاد كرده است . در جهان دیگر مجسم مى شود و نوع دوم آن را عنقریب بیان مى كنیم .

امام حسین علیه السلام شفیع كسانى است كه از مكتب او هدایت یافته اند، او شفیع كسانى نیست كه مكتبش را وسیله گمراهى ساخته اند. (824)

764 - تحریف در مساله شفاعت

حسین بن على علیه السلام بر خلاف عقیده جاهلانه عصر حاضر، كه حسین بن على علیه السلام را مالك دوزخ و جنت مى دانند - و با چهار مصراع نوحه غلط و بلكه مجعول براى بهشت قباله و سند مى نویسند و براى هر گونه معصیت و ترك واجبات جرئت پیدا كرده و طبقه جوان و نوجوان و طبقه عوام را مغرور مى سازند كه مجرم و گناهكار و عاصى و تبه كار تاریك عبادت و منكر اطاعت در روز م در پناه حسین است و كسى كه حسین علیه السلام را دارد چه باك و چه غم دارد و چرا از خدا و روز رستاخیز بترسد - حسین علیه السلام ، از خدا مى ترسید و در مقام عبادت بسیار خاضع و خاشع بود و او همیشه از روز رستاخیز با نگرانى و ترس و لرز یاد مى كرد و من گمان مى كنم اگر آن حسین علیه السلام امروز به یكى از دسته هاى عصر حاضر برخورد كند قطعا عزاداران خود را از روز رستاخیز بر حذر داشته و مى ترساند و كار به جایى باریك مى رسد و به ساحت قدس حضرتش اسائه ادب مى شود و در جواب او گفته مى شود: تو حسین علیه السلام ترسو هستى ما عزادار شما نیستم ! ما عزادار كسى هستیم كه از خدا نترسد و ما گناهكاران و مجرمین را با زور خود به بهشت ببرد!

تفاوت راه از كجا تا كجاست تا به كجا! حسین بن على علیه السلام از خدا و حساب و صراط مى ترسد و وقتى كه به او مى گویند آقا چطور صبح مى كنى ؟ در جواب مى گوید: اصبحت ولى رب فوقى و النار امامى و الموت یطلبنى و الحساب محدق بى و انا مرتهن بعملى لا اجد ما احب و لا ادفع ما اكره و الامور بید عیرى فان شاء عذبى و ان شاء عفا عنى فاى فقیر افقر منى (825) .

روزگار را مى گذارنم ، در حالى كه پروردگارم ناظر بر اعمال من است و آتش دوزخ در پیش روى من و مرگ در تعقیب من است و محاسبه بمانند طوقى برگردنم و من در گرو كردار خویشتن هستم و به دلخواه خود راهى ندارم و قدرت دفاع از آنچه كه بیزارم ، ندارم و زمام كارها در دست كس دیگرى است . اگر بخواهد مجازاتم مى كند. اگر بخواهد عفوم مى فرماید، پس كدام فقیر كه از من فقیرتر و ناتوان تر است ؟!

تو را به عزاداران عصر حاضر چنین حسین علیه السلام ترسو و از خداى خائفى را قبول مى كنند؟! اى به قربانت اباعبدالله دست ما بى بضاعت ها را بگیر. (826)

-------------------------------------------------------------------------------

820-داستان حدیث : اذا عرفت فاعمل ما شئتمثال خوبى است براى اینكه تحریف نتیجه معكوس مى دهد. (این داستان در كتاب حق وباطل (اثر استاد شهید) بخش احیاى تفكر اسلامى نقل شده است .)

821-حماسه حسینى ، ج 3، ص 290.

822-همان ، ج 1، ص 126 و 127.

823-عدل الهى ، ص 267.

824-همان ، ص 271

825-بحارالانوار، ج 78، ص 116

826-شخصیت حسین قبل از عاشورا، ص 409

756 - غنى بودن واقعه كربلا

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

756- غنى بودن واقعه كربلا

آن چیزى كه بیشتر دل انسان را به درد مى آورد این است كه اتفاقا در میان وقایع تاریخى ، كمتر واقعه اى است كه از نظر نقل هاى معتبر به اندازه حادثه كربلا غنى باشد. من در سابق خیال مى كردم كه اساسا علت اینكه این همه دروغ در این مورد پیدا شده ، این است كه وقایع راستین را كسى نیم داند كه چه بوده است ، بعد كه مطالعه كردم ، دیدم اتفاقا هیچ حادثه اى در تاریخ هاى دوردست مثل سیزده ، چهارده قرن پیش به اندازه حادثه كربلا تاریخ معتبر ندارد. مورخین معتبر اسلامى از همان قرون اول و دوم قضایا را با سندهاى معتبر نقل كردند و این نقل ها با یكدیگر انطباق دارد و به یكدیگر نزدیك هستند، و یك قضایایى در كار بوده است كه سبب شده جزئیات این تاریخ بماند. یكى از چیزهایى كه سبب شده متن این حادثه محفوظ بماند و هدفش شناخته شود این است كه در این حادثه خطبه زیاد خوانده شده . در آن عصرها خطبه ، حكم اعلامیه در این عصر را داشت ، همان طور كه در این عصر، در جنگ ها مخصوصا اعلامیه هاى رسمى بهترین چیزى است كه متن تاریخ را نشان بدهد، در آن زمان هم خطبه ها این طور بوده است . لذا خطبه زیاد است ، چه قبل از حادثه كربلا و چه در خلال آن و چه بعد از آن كه اهل بیت در كوفه ، در شام ، در جاهاى دیگر خطبه هایى ایراد كردند و اصلا هدف آنها از این خطبه ها این بود كه مى خواستند به مردم اعلان كنند كه چه گذشت و قضایا چه بود و هدف چه بود، و این خودش یك انگیزه اى بوده كه قضایا نقل شود.

در قضیه كربلا سوال و جواب زیاده شده است و همین ها در متن تاریخ ثبت است كه ماهیت قضیه را به ما نشان مى دهد. (817)

-------------------------------------------------------------------------------

817-حماسه حسینى ، ج 1، ص 30

755 - تحریف زمان خروج امام از مدینه

نمونه دیگرى كه تحریف و جعل كردند این است كه قاصدى براى اباعبدالله علیه السلام نامه اى آورده بود و جواب مى خواست ، آقا فرمود كه سه روز دیگر بیا از من جواب بگیر. سه روز دیگر كه سراغ گرفت ، گفتند: آقا حركت كردند و امروز عازم رفتن هستند.

او هم گفت : پس حالا كه آقا مى روند بروم ببینم جلال و كوكبه پادشاه حجاز چگونه است ؟ رفت و دید آقا خودش روى یك كرسى نشسته و بنى هاشم روى كرسى هاى چنین و چنان . بعد محمل هایى آوردند، چه حریرها، چه دیباج ها، چه چیزها در آنجا بود. بعد مخدرات را آوردند و با چه احترامى سوار این محمل ها كردند. اینها را مى گویند و مى گویند تا ناگهان به روز یازدهم گریز مى زنند و مى گویند: اینها كه در آن روز چنین محترم آمدند روز یازدهم چه حالى داشتند.

حاجى نورى مى گوید، این حرف ها یعنى چه ؟ این تاریخ است كه مى گوید: امام حسین در حالى كه بیرون مى آمد این آیه را مى خواند: فخرج منها خائقا یترقب یعنى در این بیرون آمدن خودش را به موسى بن عمران كه از فرعون فرار مى كرد تشبیه كرده است : قال عسى ربى ان یهدینى سواء السبیل . یك قافله بسیار ساده اى حركت كرده بود. مگر عظمت ابا عبدالله به این است كه یك كرسى مثلا زرین برایش گذاشته باشند؟! یا عظمت خاندان او به این است كه سوار محمل هایى از دیباج و حریر شده باشند؟! اسب ها و شترهایشان چه طور باشد نوكرهایشان چه طور باشد؟! (816)

-------------------------------------------------------------------------------

816-حماسه حسینى ، ج 1، ص 25

754 - نقل حدیث صحیح

سید بن طاووس در كشف المحجه از كتاب رسائل كلیمى نقل كرده است كه آن بزرگوار با سند خویش از امام محمد باقر علیه السلام روایت كرده : و لا تحدث الا عن ثقه فتكون كذابا و اكذب ذل ؛حدیث را نقل نكنید مگر از اشخاص قابل اعتماد و گرنه دروغگو خواهى بود و دروغ ذلت است ؛یعنى باعث ذلت و خوارى مى شود.

-------------------------------------------------------------------------------

753 - كمترین تحریف ممنوع !

از مرحوم فقیه ، زاهد جناب حاج ملا محمد ابراهیم كلباسى (طاب ثراه ) نقل شده ، چنانچه در شفاء الصدور هم آمده :

یكى از فضلاى با دیانت اهل منبر در حضور آن جناب در انتهاى روایت كه مى خواند گفت : حضرت سیدالشهداء علیه السلام فرمود: یا زینب ، یا زینب !

آن فقیه با ورع حاج ملا محمد ابراهیم در حضور مردم با صداى بلند گفت : خدا دهانت را بشكند، امام دو دفعه نفرمود یا زینب ، بلكه یك بار فرمود: حال سلسله جلیله اهل منبر، حال خود را در این باب ملاحظه كنند، و از فساد دروغ آگاه شد و مطالبى را بگویند كه راوى آن قابل اعتماد باشد.

-------------------------------------------------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------------

815-حماسه حسینى ج ، 1، ص

751 - بى احترامى به اهل بیت

مردم هواپرست و اهل لهو، نام هاى اهل بیت را كه خدا در قرآن آن ها را به بزرگى ستوده ، مثل حضرت زینب علیه السلام ، سكینه علیها السلام ، را در آلات لهو و لعب برده و براى نام ها، گروهى كه در اغانى و مثالث و مثانى باید برده شود، مثل لیلى و سلمى برده تكرار مى نمایند و تذكر مصیبت هاى

حضرت رسول را به سیده بنى امیه و بنى مروان ، مایه عیش و تنعم و وسیله آوازه خوانى و ترنم مى كنند و اگر كسى دقت كند، در مى یابد كه این كار از حد فسق گذشته و سر از گریبان كفر و الحاد در آورده است . نعوذبالله من الخدلان و غلبه الهوى و مكیده الشیطان .

-------------------------------------------------------------------------------

-------------------------------------------------------------------------------

749 - حفظ حدود

در مقدمه كتاب اربعین الحسینیه ، نصایح زیاد و مواعظ نیكویى گفته شده كه ما در این جا ذكر مى كنیم .

لازم است كه متدینین از مذهب اثنى عشریه آگاه شوند كه در عصر ما شعارى در مذهب شیعه شایع تر از مراسم تعزیه دارى و گریستن بر مصایب سید مظلومین علیه السلام نیست ، بلكه اكثر آثار و سنن و آداب شرعیه مهجور شده جز توسل به حضرت سیدالشهداء علیه السلام كه مایه امیدوارى شعیه است ، روز به روز در ترقى و كمال است ، پس شایسته باشد كه حدود این عمل به طورى مضبوط شود كه مطابق قواعد شرع القدس باشد و مورد طعن و اعتراض مذاهب خارجه نباشد و چون در این زمان معاشرت و مخالطت كامله است میان اهالى این مذهب با مذاهب دیگر و واقعه كربلا و ابتلاى حضرت سیدالشهداء علیه السلام در اكثر تواریخ ملل مذكور و مضبوط است ، شایسته باشد كه در مجالس تعزیه دارى از امور مبتدعه و منهیات شریعت مقدسه احتراز تمام نمایند، مانند نواختن سازها و خوانندگى هاى طرب آمیز و بسا باشد كه مجالس لهو و لعب به پرداختگى بعضى از مجامع تعزیه دارى نباشد.

-------------------------------------------------------------------------------

748 - مساله عاشورا و خرافات

مساله عاشورا شوخى نیست . نمى شود این قضیه با آن عظمت را با خرافات آمیخت و انتظار تاثیر كامل داشت . امروز، روزى است كه باید این كارها انجام بگیرد.

مداحان اهل بیت و گویندگان معارف و مراثى آن بزرگواران ، چه موقع این امكانى را كه امروز در اختیار شماست ، داشتند؟ علماى دین ، چه هنگام مى توانستند بر این كار اشراف و نظارتى ، آن چنان كه امروز دارند، داشته باشند؟ البته كسانى هستند كه از این گونه چیزها خشنود نخواهند بود، نباشد، مانعى ندارد؛آنچه مورد رضاى خدا و مورد نیاز مردم و توقع نسل هاى بعد از ماست ، باید مورد توجه قرار بگیرد. (814)

-------------------------------------------------------------------------------

814-حدیث ولایت ، ج 7، ص 214

747 - تحریف معنوى

تحریف معنوى یعنى منحرف كردن روح و معنى یك جمله یا یك حادثه ، و چون بحث در اطراف حادثه است ، پس تحریف معنوى یك حادثه یعنى اینكه علل و انگیزه ها و همچنین هدف و منظورهاى آن حادثه را چیز دیگر غیر از آنچه هست معرفى كنیم . مثلا شما به دیدن شخصى مى روید، یا شخصى را به خانه یا مجلس خودتان دعوت مى كنید، دیگرى مى آید مى گوید: مى دانى منظور فلانى از آمدن به خانه تو چیست ؟ (یا از دعوت تو چیست ؟) مى خواهد مثلا دخترش را به پسر تو بدهد؛در صورتى كه شما چنین منظورى هرگز ندارید. (813)

-------------------------------------------------------------------------------

813-حماسه حسینى ، ج 3، ص 284

-------------------------------------------------------------------------------

811-حماسه حسینى ، ج 1، ص 13.

812-حماسه حسینى ، ج 3، ص 251

فصل بیست و ششم : بررسى تحریفات در عاشورا

745 - معناى لغوى تحریف

بــســـم الله الـــرّحــمـــن الــــرّحــیــم

745 - معناى لغوى تحریف

تحریف یعنى چه ؟ تحریف در زبان عربى از ماده حرف است ، یعنى منحرف كردن چیزى از مسیر و وضع اصلى خود كه داشته است یا باید داشته باشد به عبارت دیگر تحریف نوعى تغییر و تبدیل است ، ولى تحریف مشتمل بر چیزى است كه كلمه تغییر و تبدیل نیست . شما اگر كارى كنید كه جمله اى ، نامه اى ، شعر و عبارتى آن مقصودى را كه باید بفهماند، نفهماند و مقصود دیگرى را بفهماند، مى گویند شما این عبارت را تحریف كرده اید مثلا شما گاهى مطلبى یا حرفى را به یك نفر مى گویید، بعد آن شخص ، سخن شما را در جاى دیگرى نقل مى كند، پس از آن كسى به شما مى گوید:فلانى از قول شما چنین چیزى نقل مى كرد، شما مى فهمید كه آنچه شما گفته بودید با آنچه كه او نقل كرده خیلى متفاوت است . او سخنان شما را كم و زیاد كرده است ، قسمتى از حرف هاى شما كه مفید مقصور شما بوده است را حذف كرده و قسمت هایى از خود به آن افزوده است ، در نتیجه سخن شما مسخ شده و چیزى دیگرى از آب درآمده است . آن وقت شما مى گویید این آدم حرف مرا تحریف كرده است . مخصوصا اگر كسى در سندهاى رسمى دست ببرد، مى گویند سند را تحریف كرده است . اینها مثال هایى بود براى روشن شدن معنى كلمه تحریف و این كلمه بیش از این احتیاج به توضیح ندارد.

-------------------------------------------------------------------------------

777 - تعلیم زیارت عاشورا

علقه بن محمد حضرت مى گوید: به امام باقر علیه السلام گفتم : به من دعایى تعلیم بده كه با آن دعا در این روز (عاشورا) هنگامى كه زیارت مى كنم او را (امام حسین (ع )) بخوانم . و دعایى تعلیم بده كه با آن دعا، هنگامى كه او را از نزدیك یا هنگامى كه از خانه ام و از راه دور (و به قصد زیارت بدان سو) اشاره مى كنم ، بخوانم .

حضرت فرمود: ایى علقه ! پس از آن كه به آن حضرت با سلام اشاره كردى ، دو ركعت نماز بخوان و پس از آن این قول (متن زیارت ) را مى خوانى . پس هنگامى كه این زیارت را خواندى در حقیقت او را به چیزى خواندى كه هر كس از ملایكه كه بخواهد او را زیارت كند به آن مى خواند. و خداوند براى تو هزار حسنه مى نویسد و از تو هزار هزار سیئه محو مى كند، تو را هزار هزار درجه بالا مى برد، جزو كسانى مى باشى كه در ركاب حضرت به شهادت رسیدند، حتى در درجات آنها هم شریك مى شوى و براى تو ثواب هر پیامبر و رسولى و هر كس كه حسین علیه السلام را از زمان شهادتش تا به حال زیارت كرده ، را مى نویسند.

مى گویى : اسلام علیك یا ابا عبدالله .

پس از نقل زیارت مى فرماید: یا علقمه ان استطعت ان تزوره فى كل یوم بهذه ایاره من دهرك فافعل . فلك ثواب جمیع ذلك ان شاء الله : اى علقمه ! اگر توانستى هر روز از عمرت آن حضرت را با این زیارت ، زیارت كنى ، این كار را انجام بده ، پس براى تو ثواب تمام این زیارت است .

-----------------------------------------------------------------------------